جاذبه های گردشگری برزیل - تاورنا

از سفر با تور پاتایا نوروز 99 لذت ببرید و سواحل شگفت انگیز تایلند و مراکز خرید بسیار ارزان پاتایا را از دست ندهید.

تور برزیل به خاطر جاذبه های گردشگری و زیبایی های کشور برزیل همواره جز محبوب ترین تورهای مسافرتی بوده است. برزیل وسیع ترین کشور امریکای جنوبی می باشد و در میان وسیع ترین کشورهای جهان مقام پنجم را دارد. این کشور منطقه وسیعی را بین مرکز آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس در برمی گیرد و با کشورهای اروگوئه، آرژانتین، پاراگوئه، بولیوی، پرو، کلمبیا، ونزوئلا، سورینام و گویان فرانسه همسایه است. برزیل به دلیل فوتبال و کارناوال سالانه ریودوژانیرو شهرت دارد. حیات وحش جنگل های بارانی آمازون و آبشار شگفت انگیز ایگواسو (Iguazu) هر ساله طبیعت دوستان زیادی را به کشور برزیل جذب می نماید. پایتخت برزیل برازیلیا، نوع حکومت آن جمهوری فدرال، مساحتش 8514877 کیلومتر مربع، جمعیتش بر اساس سرشماری سال 2014، حدود 20 میلیون نفر و زبان رسمی اش پرتقالی می باشد. 64 درصد مردم برزیل کاتولیک و 22 درصد آنها پروتستان می باشند.

ریودوژانیرو

ریودوژانیرو شهر بسیار بزرگی است که چشم اندازها، فستیوال ها، رستوران ها و تأسیسات اقامتی منحصربفرد و زیبایی را در خود جای داده است. این شهر بعد از سائوپائولو بزرگ ترین شهر برزیل می باشد و در ساحل اقیانوس اطلس جنوبی واقع است. ریو به دلیل چشم اندازهای نفس گیر، نوار ساحلی عریض و طویل، فرهنگ و کارناوال سالانه اش مشهور است. بندرگاه ریودوژانیرو به لحاظ جغرافیایی شرایط مناسبی را برای ورود کشتی ها فراهم نموده است و توسط عوارض جغرافیایی بی نظیری شامل کوه های کله قندی (Sugar Loaf) با ارتفاع 395 متر، قله 704 متری کورکوادو و تپه های تیجوکا در ارتفاع 1021 متری، احاطه شده است. تمامی این چشم اندازهای جغرافیایی بندر ریودوژانیرو را به یکی از عجایب هفتگانه طبیعی جهان تبدیل نموده است.

بسیاری به اشتباه ریو را پایتخت برزیل می دانند، این اشتباه از زمانی بوجود آمد که در سال 1960 شهر تازه تأسیس برازیلیا به عنوان پایتخت برزیل انتخاب شد. سواحلی نظیر کوپاکابانا و ایپانما، جاذبه های مشهوری نظیر مجسمه مسیح نجات بخش، استادیوم ماراکانا، کوه های کله قندی و مراسم کارناوال باعث شده، مردم، ریودوژانیرو را شهر حیرت آور بنامند. می توان گفت تمامی مردم جهان، آرزو دارند برای یک بار هم که شده به این شهر حیرت آور سفر نمایند.

با وجود همه این زیبایی ها، متأسفانه بسیاری ریو را به خشونت، جنایت، مافیای مواد مخدر و زاغه هایی معروف به فاول می شناسند. اما در حال حاضر نیروهای امنیتی پلیس (UPP) امنیت را در این زاغه ها فراهم نموده، و گردشگران می توانند به راحتی برای تجربه فرهنگ و مراسم مردم برزیل به این مکان ها بروند. ما بازدید از فاول مارو دو پینو را به شما توصیه می کنیم، زیرا بسیار امن و آرام است، آنقدر آرام که شما متوجه نمی شوید در منطقه شهری ریو و مرکز شهر واقع است.

منطقه جنوبی، شناخته شده ترین جاذبه ها و سواحل ریو را به خود اختصاص داده است که 44 کیلومتر مربع وسعت دارد. تمامی این دیدنی های مشهور در فاصله بسیار کمی از یکدیگر قرار دارند، برای مثال شوگرلوف در فاصله 8 کیلومتری از ساحل کوپاکابانا واقع شده است. بیشتر هتل های شهر در منطقه جنوبی شهر، بین کوه های جنگلی تیجوکا و دریا قرار دارند. در منطقه شمالی، استادویم ماراکانا و در منطقه مرکزی، ساختمان ها و برج های زیبایی واقع شده است.

تاریخ

ریو در سال 1565 توسط پرتقالی ها به عنوان دژی برای مقاومت در برابر کشتی های فرانسوی قاچاق، ساخته شد. دزدان دریایی نقش مهمی در تاریخ شهر ایفا کردند. هنوز بقایای قلعه های استعماری در این شهر یافت می گردد. پرتقالی ها به مدت 10 سال با فرانسوی ها جنگیدند و هریک قبایلی را در این شهر با خود متحد کردند.

در دو قرن بعد، امپراطوری ترکیه حاکمیت بلامنازعی در این شهر داشت تا اینکه در سال 1720 طلا، الماس و سنگ معدن در میناس گریس کشف شد و ریو به دلیل نزدیکی به این معادن، در سال 1763 به عنوان مهمترین شهر استعماری، جایگزین سالوادور شد. وقتی ناپلئون به پرتقال حمله کرد، خانواده سلطنتی به برزیل رفتند و ریو را به عنوان پایتخت پادشاهی خود انتخاب کردند. ریو اولین شهر خارج از اروپا است که به عنوان پایتخت یک کشور اروپایی انتخاب شده است.

وقتی برزیل در سال 1822 استقلال یافت، سلطنت را به عنوان شکل حکومت خود انتخاب کرد (امپراطور پدرو 1 و پدرو 2). بسیاری از مورخان و مردم برزیل معتقدند واژه کاریوکاس (ساکنین ریو) نوستالژی دوره امپراطوری و سلطنتی است که امروزه به عنوان اسم بسیاری از مکان ها، فروشگاه ها و رستوران ها انتخاب می گردد.

در سال 2009، ریو برای پنجمین بار به عنوان میزبان المپیک تابستانی سال 2016 انتخاب شد.

سواحل ریودوژانیرو

سواحل ریو حتی برای گردشگران با تجربه و حرفه ای، نیز جذاب است. این سواحل عریض، تمیز و مجهز هستند و شن های سفید نرم دارند. سواحل اصلی خدمات متنوعی نظیر دوش، جهتهای پیاده روی بر روی شن های سرد، سرویس های بهداشتی تمیز، چادر و جایگاه اجاره ای و غذا و نوشابه ارائه می دهند.

سواحل شرقی شامل راموس، فلامینگو، بوتافوگو اورکا بسیار زیبا هستند اما برای آفتاب دریافت مناسب نیستند اما با حرکت از شرق به سواحل جنوبی، سواحل مناسب برای شنا، موج سواری، تفریح آغاز می شوند، که معروف ترین آنها لمه، کوپاکابانا، آرپوادور، ایپانما، لبلون و بارا دا تیجوکا می باشند.

مردم ریو فرهنگ ساحلی و آداب و رسوم منحصربفردی دارند. در بیشتر سواحل معروف، فروشنده های دوره گرد وسایل مختلفی از جمله عینک آفتابی، کرم ضد آفتاب، وسایل شنا و بازی در ساحل می فروشند. در زیر به معرفی مهمترین و معروف ترین سواحل ریودوژانیرو می پردازیم:

کوپاکابانا

کوپاکابانا منطقه ای در ساحل جنوبی شهر ریودوژانیرو می باشد و نوار ساحلی 4 کیلومتری آن یکی از معروف ترین تفریحگاه های ساحلی جهان می باشد. این منطقه در ابتدا ساکوپناپا نامیده می شد تا اینکه در اواسط قرن 18 بعد از ساختن کلیسای ویرجن دو کوپاکابانا (قدیس حامی بولیوی)، نامش به کوپاکابانا تغییر یافت.

این ساحل از خیابان پرنسس ایزابل آغاز و تا پوستو سیز (برج دیده بانی و غریق نجات 6) ادامه می یابد. در دو طرف کوپاکابانا سواحل آرپوادور و ایپانما قرار دارند. این ساحل یکی از مناطق برگزاری المپیک تابستانی 2016 می باشد. بر اساس آمار اداره گردشگری ریودوژانیرو، 63 هتل و 10 مهمانخانه در این منطقه وجود دارد.

در دو طرف انتهای این ساحل قلعه های تاریخی وجود دارد. قلعه شمالی در سال 1779 و قلعه جنوبی در سال 1914 ساخته شده اند. ساحل کوپاکابانا در جشن سال نو میزبان میلیون ها مسافر می باشد که برای تماشای مراسم زیبای آتش بازی به این ساحل می آیند. کوپاکابانا در سال های زیادی میزبان رسمی جام جهانی فوتبال ساحلی بوده است.

تفریحگاه کواپاکابانا پیاده رویی است که با طرح سفید و سیاه موج دار سنگ فرش شده است و در سال 1970 توسط معمار مشهور، روبرتو برل مارکس ساخته شده است.

ایپانما

اپانما منطقه ای در سواحل جنوبی شهر برزیل می باشد که بین دو ساحل لبلون و آرپوادور قرار گرفته است. بیشتر زمین های ایپانما متعلق به بارون خوزه آنتونیو موریرا بود و اسم ایپانما از زادگاه این بارون در سائوپائولو گرفته شده است. شهرت این ساحل به دلیل آهنگ معروفدختری از ایپانما است که در سال 1962 توسط موسیقیدان پرآوزاه برزیل، آنتونیو کارلوس ژوبیم، ساخته شد.

ایپانما همجوار سواحل کوپاکابانا و لبلون می باشد اما کاملاً از آنها مجزاست. دسترسی به این ساحل از جهتهای جاده ای بسیار راحت است و فروشگاه ها، رستوران ها و کافی شاپ های با کیفیتی در جهت آن ساخته شده است. ایپانما یکی از گران ترین مکان های مسکونی برزیل می باشد. در جاده ساحلی می توانید از وسایل مختلفی مانند دوچرخه، اسکیت و اسکوتر بهره ببرید.

ایپانما با در بر داشتن دانشگاه ها، گالری های هنری، تئاتر و کافه ها نقش مهمی در توسعه فرهنگ ریو ایفا می نماید. در زمان کارناوال بیش از 50000 نفر، از دسته های مختلف عبوری در این منطقه بازدید می نمایند.

قله های دو برادر در قسمت غربی ساحل سر به فلک کشیده اند. همواره گروه های مختلفی نیز در این ساحل مشغول به بازی های ساحلی نظیر فوتبال، والیبال و فوتوالی می باشند. در فصل زمستان موج ها تا ارتفاع 3 متر بالا می آیند. غروب خورشید در ایپانما خصوصاً در فصل تابستان بسیار زیباست.

ساحل آرپوادور یکی از پر هوادارترین مکان های ایپانما می باشد که البته بخشی از آن به کوپاکابانا تعلق دارد. تفریحات موج سواری، شنا، مشاهده غروب خورشید از پر هوادار تری فعالیت های گردشگری در این ساحل می باشد.

لبلون

لبلون ساحلی معروف در ریودوژانیرو و محل سکونت مرفه ترین افراد شهر می باشد. این منطقه به داشتن گران ترین خانه ها در امریکای لاتین معروف است. لبلون از شرق به ایپانما و از غرب به کوه های دوبرادر راه دارد. لبلون شباهت های زیادی با ایپانما دارد اما نسبت به ایپانمای شلوغ و پر رفت و آمد، آرام تر می باشد. یکی از سرگرم نماینده ترین مکان های این ساحل زمین های بازی مخصوص بچه ها است. این تفریحگاه ها پر است از اسباب بازی ها و امکانات فراوان برای بازی و سرگرمی. شن بازی و ساختن قلعه و ساختمان شنی در ساحل بچه ها را حسابی سرگرم می نماید.

کورکوادو

کورکوادو (در زبان پرتقالی به معنی گوژپشت) نام کوهی در مرکز ریودوژانیرو می باشد. قله گرانیتی 710 متری در جنگل تیجوکا که یک پارک ملی می باشد، واقع است. کورکوادو معمولاً با کوه کله قندی (شوگرلوف) اشتباه گرفته می گردد. تپه کورکوادو در قسمت غربی مرکز شهر واقع است و از تمامی قسمت های شهر قابل رویت می باشد. در نوک این قله مجسمه 28 متری مسیح (معروف به مسیح رهایی بخش) قرار گرفته است. از بالای کوه سواحل کوپاکابانا، ایپانما، باغ های بوتانیک و استادیوم ماراکانا قابل رویت می باشد.

از جاده باریکی می توانید به نوک قله و مجسمه مسیح برسید. یکی دیگر از راه ها، جهت ریلی 8/3 کیلومتری می باشد که در سال 1884 ساخته و در سال 1980 بازسازی شد. این ترن برقی در هر ساعت 540 مسافر را جابجا می نماید. ساعت حرکت این ترن از 8:30 تا 18:30 می باشد و طول جهت 20 دقیقه طول می کشد. پرهوادار ترین جاذبه کورکوادو مجسمه و سکوی چشم انداز آن می باشد که هر ساله 300000 نفر از آن بازدید می نمایند. از سکوی بالای کوه، چشم انداز پانورامای خیره نماینده ای به ریو، کوه شوگرلوف، دریاچه لاگائو، سواحل کوپاکابانا و اپانما، استادیوم ماراکانا و زاقه های برزیل خواهید داشت. مه و ابر در ریو زیاد است، به همین دلیل گاهی نمی توان چشم انداز خوبی به شهر داشت. روزهای آفتابی، بهترین زمان برای بازدید است. بعد از ظهر ها هوا صاف تر و برای عکاسی و بازدید مناسب تر است.

از مشهورترین شخصیت هایی که از کورکوادو بازدید نموده اند می توان به پاپ جان پل دوم، آلبرت انشتین، پرنسس دایانا، پاپ پیوس دوازدهم و آلبرتو سانتوس اشاره نمود. یکی از فعالیت های پرهوادار در این کوه، سنگ نوردی می باشد.

مجسمه معروف ریودوژانیرو

مجسمه ای به سبک آرت دکو (هنر تزئینی) که توسط مجسمه ساز فرانسوی به نام پل لندوفسکی طراحی و توسط مهندس برزیلی به نام هیتور داسیلوا کوستا و مهندس فرانسوی به نام آلبرت کاکوت ساخته شده است. طول این مجسمه 30 متر و پایه آن 8 متر است و عرض دستان باز شده 28 متر می باشد. این مجسمه با بتون آرمه (مسلح) و سنگ سوپستن در بین سال های 1922 تا 1931 ساخته شده است.

این مجسمه 635 تن وزن دارد و در ارتفاع 700 متری نوک قله کوه کورکوادو قرار گرفته است. این مجسمه سمبل ریودوژانیرو و در حقیقت سمبل برزیل می باشد.

ایده ساخت یک مجسمه بزرگ در بالای کورکوادو اولین بار در سال 1850 مطرح شد، زمانیکه کشیش وینسنتین، پدرو ماریا باس، پیشنهاد ساخت یک مجسمه به افتخار پرنسس ایزابل، دختر امپراطور پدرو دوم، را داد، اگرچه با این پروژه موافقت نشد. دومین پیشنهاد در سال 1920 توسط حلقه کاتولیک ریو مطرح شد، آنها یک مراسم تحت عنوان هفته یادمان برپا کردند، تا برای ساخت مجسمه، یاری و امضا جمع نمایند.

در میان طرح های مختلف، طرح مجسمه رهایی بخش با دستان باز، به عنوان سمبل صلح انتخاب شد. مطالعات زیادی بر روی طرح انجام شد و مهندسین در نهایت تصمیم دریافتد به جای فلز از بتون آرمه استفاده نمایند. مجسمه با طراحی پل لندوفسکی و هیتور داسیلوا کوستا و صورت مجسمه توسط گئورگ لئونیدا، مجسمه ساز رومانیایی ساخته شد.

ساخت مجسمه 9 سال طول کشید (1922 تا 1931) که در آن موقع هزینه ای بالغ بر 250000 دلار داشت و در 12 اکتبر 1931 بازگشایی شد.

در دهم فوریه 2008، صاعقه ای به مجسمه برخورد کرد و به انگشتان، سر و ابروی آن آسیب وارد کرد که توسط دولت بازسازی شد. در سال 2010 بازسازی کاملی بر روی مجسمه انجام شد. مجسمه شسته شد و جاهایی که مصالحش ریخته بود ترمیم شد و ساختار آهنی درون آن بازسازی و مجسمه ضد آب شد.

تالاب رودریگو دو فریتاس

این آبگیر که به لاگوآ نیز معروف است، در منطقه جنوبی ریودوژانیرو واقع شده است. آب اقیانوس اطلس توسط کانال جاردیم آلا به این تالاب وارد می گردد. این تالاب در حال حاضر یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری ریودوژانیرو می باشد و به قلب ریودوژانیرو معروف است. محله لاگوآ نیز بر اساس نام این تالاب نامگذاری شده است و قشر مرفه ریو در این محله زندگی می نمایند.

این تالاب با 4/2 میلیون متر مربع مساحت، بهترین مکان برای ورزش ها، تفریحات آبی، قایق رانی و دوچرخه سواری در ساحل (جهت اختصاصی 5/7 کیلومتری) می باشد. تجهیزات تفریحی و کیوسک های اغذیه فروشی متنوعی در اطراف این تالاب ساخته شده است. تالاب رودریگو دو فریتاس چشم انداز خوبی به سواحل کورکوادو، ایپانما و لبلون دارد.

شوگرلوف

شوگرلوف (کله قند) قله ای 396 متری در دهانه خلیج گوانابارای ریودوژانیرو می باشد که به اقیانوس اطلس متصل است. این جاذبه به دلیل چشم انداز پانوراما به شهر و تله کابین هیجان انگیزش بسیار مشهور و پرهوادار است. نام شوگرلوف اولین بار در قرن شانزدهم توسط پرتقالی ها، به دلیل شباهت این کوه ها به کله قند، گذاشته شد. کوه های گرانیتی زیادی در ریو وجو دارد، اما شوگرلوف تنها کوه گرانیتی است که درست در لبه آب بیرون آمده است. تله کابین هایی با پنجره های شیشه ای که گنجایش حمل 65 نفر را دارد، جهت 1400 متری بین قله پائودو آسوکار و مورودا اورکا را هر 20 دقیقه یک بار طی می نمایند. تله کابین اولیه در سال 1912 ساخته و در سال 1972 و 2008 باز سازی شد. برای رسیدن به قله مسافران از دو تله کابین استفاده می نمایند، اولی به قله کوتاهتر، مارو دا اورکا (220 متر) و دومی به قله بلند تر، پائودو آسوکار صعود می نماید. کابین های حباب شکل، چشم انداز 360 درجه ای را برای مسافران فراهم می آورد. تله کابین این جهت را در مدت زمان 3 دقیقه طی می نماید. بازدید نمایندگان می توانند در طول جهت سنگ نوردانی که در حال صعود به کوه های بابیلون و اورکا هستند را مشاهده نمایند. جهت های صخره نوردی شوگرلوف، با 270 جهت، یکی از بزرگ ترین مکان های صخره نوردی جهان می باشد. در این جهت اگر شانس داشته باشید، می توانید گونه های جانوری بی نظیری نظیر توکان، طوطی، میمون و پروانه ها را در میان درختان ببینید.

جشنواره ریو

جشنواره ریو بزرگ ترین جشنواره جهان می باشد که در زمان برگزاری، هر روز 2 میلیون نفر در خیابان ها از آن بازدید می نمایند. اولین فستیوال ریو در سال 1723 برگزار گردید. زمان برگزاری جشنواره سال 2015 از 13 تا 18 فوریه می باشد.

بیش از200 مدرسه مراسم جذاب و پر هیجانی را اجرا می نمایند و در این میان رژه مدرسه سنترو بر روی یک سازه غول پیکر، یکی از معروف ترین بخش های آن می باشد. مدرسه هایی که این جشنواره را برگزار می نمایند در این رویداد عظیم با یکدیگر رقابت می نمایند و هر مدرسه موضوع و رنگی را برای نمایش انتخاب می نماید و با برنامه و نظم مشخصی به اجرای مراسم خود می پردازد. رژه های اصلی در ساحل کوپاکابانا و در دیگر زمان های سال در مکان های دیگری نظیر پلتفورما و اسکالا برگزار می گردد.

باغ گیاه شناسی جاردیم

بوتانیک جاردیم یک باغ مجلل می باشد که یک پارک و یک آزمایشگاه علمی را در خود جای داده است. امپراطور جان ششم باغ بوتانیک را در سال 1808 برای پروش گیاهان، چای و فلفل هایی که از آسیا برای خانواده سلطنتی وارد می شد، ایجاد کرد. در سال 1822 این باغ به روی عموم باز شد و برکه های کوچک به همراه جهت های پیاده روی برای بازدید از گونه های متنوع، در آن ایجاد شد. در حال حاضر بوتانیک جاردیم با بیش از 8000 گونه گیاهی، یکی از مهم ترین باغ های گیاه شناسی جهان می باشد. معروف ترین گونه های باغ شامل ارکیده، آناناسیان، سرخس، جنگل بامبوهای عظیم، مجموعه گیاهان دارویی، درختانی زیبا با گل های قرمز و کاکتوس های غول پیکر می گردد. جانواران جذابی نظیر طوطی های رنگی، مرغ مگس خوار، پروانه ها و میمون ها در این باغ زندگی می نمایند. بهترین مکان برای آغاز بازدید از باغ، Grotto Kar Glasl می باشد، جایی که می توانید لیلیوم های آبی عظیم در برکه ها، کاکتوس های غول پیکر و نمایی از مجمسمه مسیح در کورکوادو را ببینید. یکی دیگر از مکان های پر هوادار باغ، جهتی به نام Avenida das Palmas Imperiais می باشد که در دو طرف آن 200 نخل امپراطوری با قدمت 300 سال، قرار گرفته است. آنها برخی از ساختمان های قدیمی باغ را به مرکز بازدید نماینده و تفسیر تبدیل نموده اند، همچنین یک باغ ژاپنی و دو رستوران تراس دار در این باغ ساخته شده است.

جنگل تیجوکا

جنگل کوهستانی تیجوکا با مساحت 32 کیلومتر مربع، بزرگ ترین جنگل شهری جهان می باشد. این جنگل منطقه غربی شهر را از منطقه جنوبی، مرکزی و شمالی آن جدا می نماید. این جنگل انسان ساخت می باشد و قبلاً برای کشت نیشکر و قهوه از آن استفاده می شده است. تیجوکا گونه های جانوری و گیاهی متنوع و با ارزشی را در خود جای داده است. این جنگل های متراکم 30 آبشار را در خود جای داده است. در سال 1961 تیجوکا تبدیل به پارک ملی شد.

مهمترین جاذبه های جنگل تیجوکا مجسمه مسیح رهایی بخش، کوه کورکوادو، آبشار کاسکاتینها، کلیسای میرینک و قله گاوآ می باشد.

استادیوم ماراکانا

استادیوم ماراکانا که دولت ایالتی ریو مالک آن است، در سال 1950 برای میزبانی از مسابقات جام جهانی فوتبال افتتاح شد، که در آن سال برزیل در بازی فینال از اروگوئه 1-2 باخت. بعد از آن مهمترین بازی های باشگاه های ریو شامل فلامینگو، فلومینس، بوتافوگو و واسکوداگاما در این استادیوم انجام می گردد. این استادیوم میزبان رویدادها، مراسم و کنسرت های مختلفی بوده است. 199854 نفر در بازی فینال فیفا 1950، شرکت کردند. ماراکانا تا مدت ها بزرگ ترین استادیوم فوتبال جهان بود. در سال های 2010 تا 2013 استادیوم بازسازی شد و با طراحی جایگاه های مجزا در حال حاضر گنجایش 78838 تماشاگر را دارد. ماراکانا هم اکنون بزرگ ترین استادیوم برزیل و از این لحاظ در امریکای جنوبی بعد از استادیوم مانومنتال پرو، رتبه دوم را دارد. ماراکانا به معنی پرنده سبز و نام رودخانه ای در جنوب شرقی ریو می باشد. استادیوم ماراکانا محل برگزاری رویدادهای ورزشی مهمی نظیر بازی های پان امریکن 2007، جام کنفدراسیون های 2013 و فینال جام جهانی 2014 بوده است و مراسم افتتاحیه و اختتامیه بازی های المپیک تابستانی 2016 در آن برگزار خواهد شد. در استادیوم ماراکانا موزه ای ساخته شده که مخصوص تاریخ فوتبال برزیل، خصوصاً موفقیت هایش در جام های جهانی می باشد. عکس ها، مجسمه ها، ماکت ها، لوازم، لباس ها و اشیای ارزشمندی در این موزه در معرض نمایش گذاشته شده است.