گردشگران را با عکس های سنگ سیاه فراری ندهیم - تاورنا

سنگ سیاه گذر و محله ای در بافت تاریخی شهر شیراز است. در بعضی اسناد آمده که سنگ بنای این محله از دوره کریم خان زند گذاشته شد. وجه تسمیه آن نیز از سنگ سیاه مزار فرهیخته ای به نام سیبویه گرفته شده است. کلکسیونی از خانه ها، مساجد، کلیساها، بازارچه ها و زیارتگاه های تاریخی را در سنگ سیاه می توان یافت. با این حال نشان دادن رخ دیگر این محله تاریخی و انتشار تصاویری با این شرح که گذر تاریک، عمارت ها و خانه های خالی، پناهگاهی امن است برای لانه گزینی معتادان، اعتراض بعضی فعالان گردشگری که این محله تاریخی را برای سرمایه گذاری انتخاب نموده اند، برانگیخته است.

الهام طالیان پور، مدیر یکی از اقامتگاه ها سنتی این محله، به عکس هایی که سنگ سیاه را عریان به تصویر کشیده معترض است. او به خبرنگاران می گوید: دست به دست شدن عکس ها در فضای مجازی، گردشگران را نگران نموده و حتی بعضی را این مدت، فراری داده است.

او تاکید می نماید عکس ها مربوط به حال حاضر نیستند و ادامه می دهد: از وقتی سرمایه گذاران به محله سنگ سیاه آمده اند و خانه ها و عمارت های تاریخی را به هتل، کافه و اقامتگاه سنتی تبدیل نموده اند، چهره این محله عوض شده است و کارتن خوابی و حضور معتادها خیلی کمرنگ تر از گذشته شده، حالا چرا عده ای ذغال به دست گرفته اند و چهره این محله تاریخی و جهانگردی را سیاه می نمایند.

طالیان پور می گوید: معتاد با تاریکی، خلوتی و متروکه ها انس و الفت دارد، درحالی که با سرمایه گذاری هایی که در خانه های تاریخی شده و با تغییر کاربری ها، نورپردازی ها و نصب دوربین ها، آن فرصت و فضا از معتادان گرفته شده است. سرمایه گذاری ها در این محله کماکان ادامه دارد، این جریان قطعا ناهنجاری ها و معضلات محله را کمتر و کمتر خواهد نمود، فقط مسؤولان هم باید همکاری داشته باشند. چندین نوبت این درخواست مطرح شده که همین تعداد اندک معتادی که اغلب مهاجر و غیربومی هستند را جمع آوری نمایند، اما هنوز اقدامی نشده است.

او با اعتقاد بر این که سرمایه گذاری های گردشگری و اجرای پروژه احیای بافت تاریخی سنگ سیاه با دست به دست شدن تصاویری که بیشتر آن ها به چند سال پیش مربوط است، به خطر خواهد افتاد، می افزاید: در چند سال گذشته، در کسادی بازار ملک تنها املاکی که بازار خوب داشت، بافت قدیم بود اما متاسفانه روینمودهای اشتباه ما را به جایی رسانده که اکنون بهای هزینه کرد چند ساله مان را هم پرداخت نمی نمایند.

طالیان پور که مدیریت اقامتگاه سنتی سی راه را در شیراز به عهده دارد، می گوید: این اقامتگاه توسط چهار پنج خانم اداره می گردد، با این حال هرگز از کار و رفت و آمد در محله سنگ سیاه احساس ناامنی ننموده ایم، حتی خانم هایی که شیفت شب کار می نمایند تا حالا با مساله ای روبرو نشده اند. جهانگرد هم چنین فضای امنی را می خواهد. البته منظور این نیست که این محله معتاد و معضل ندارد، اما حالا که این بافت تاریخی در حال احیا است و محل گذر گردشگران شده باید مسؤولان برای برطرف همین مقدار معضل هم چاره داشته باشند تا از سرمایه گذاری ها حمایت گردد نه این که با یک حرکت اشتباه تیشه به ریشه همه زده گردد.

انتشار تصاویری از معتادان در محله سنگ سیاه با واکنش های دیگری هم روبرو شده است، یک راهنمای محلی نوشته که با این تصاویر و گزارش ها می خواهید یکی از کانون های گردشگری شیراز را تخریب کنید. یا این که می خواهید بفرمایید فکر بیشتری به حالش کنید. اما اگر یک جهانگرد این تصاویر را ببیند حاضر می گردد در این محله اقامت داشته باشد یا آثار تاریخی آن را ببیند؟

مخاطبان دیگری هم نوشته اند: در دهه گذشته سرمایه گذاری و ایجاد هتل ها، اقامتگاه ها و موزه ها و... در این بافت باعث رونق گردشگری شده و بسیاری از معتادان محل با به وجود آمدن زمینه اشتغال پایدار و حضور جمعیت های مردم نهاد، اعتیاد خود را ترک نموده و اکنون از دست اندرکاران صنعت گردشگری هستند. متاسفانه وجود کرونا باعث از رونق افتادن گردشگری و حضور مضاعف معتاد مهاجر در این منطقه شده است. درست است که در محله سنگ سیاه معتاد وجود دارد، ولی اگر دقت کنید در تمام بافت شهری ما معتاد هست، ولی این زیاد شدن معتادان به خاطر شرایط کرونا و سیاست غلط است. بافت سنتی هر شهری با ارزش ترین بخش اون شهر است.

بعضی هم نسبت به بی تفاوتی و بی توجهی شهرداری و سایر دستگاه ها به حفظ بافت تاریخی شیراز، واکنش نشان داده اند و نوشته اند: در کلِ جهان بافت تاریخی بهترین مکان برای شناخت هویت و تاریخ آن شهر است اما اینجا بهترین گزینه پاک کردن همه آن هویت است.