تجربه های باورنکردنی از صرف خوشمزه ترین غذاها در هند - تاورنا

هند، با جمعیتی بیش از یک میلیارد نفری، دومین کشور پرجمعیت دنیا است. کشوری با مذاهب و فرهنگ های بسیار، ادویه های تند و رنگی، پارچه های ابریشمی و لطیف. غذا در فرهنگ هندی بخشی خوشمزه، تند و بسیار خوش خوراک است. امکان ندارد کسی به شهری در هند سفر کند و غذایی مخصوص به آن شهر را نخورد. برنامه غذایی مردم هند یکی از قدیمی ترین و در عین حال، غنی ترین رژیم های غذایی در سراسر دنیا است.

وجود 28 استان، 18 زبان رسمی گویش و لهجه های مختلف و بعلاوه 8 مذهب، باعث شکل گیری چنین فرهنگ غذایی شده است. بدون شک چاشنی ها، طعم و عطر غذاها، تنوع بی شمار مواد غذایی و منحصربه فرد بودن وعده های غذایی، در عوامل معروفیت و حتی محبوبیت غذاهای هندی بی تاثیر نیست. تفاوت مردم هند در مذهب، منطقه زندگی، زبان، استان و طبقات اجتماعی باعث شده که هرکدام از این گروه ها از رژیم غذایی جداگانه ای برخوردار باشند. بنابراین کاملا بدیهی است، هند حتی نتوانسته غذا یا خوراکی کاملا ملی را در رژیم غذایی خود به مردم دنیا معرفی کند. با این اوصاف، حتی نتیجه گیری قطعی و شرح یک نوع رژیم غذایی ملی، که بتواند تمام مردم را با هر زبان، فرهنگ و طبقه اجتماعی تحت پوشش قرار دهد، کاری سخت است. بنابراین برای شناخت فرهنگ غذایی کشور هند باید سعی کرد به رژیم های غذایی در منطقه ها مختلف هند مراجعه و هر معروف ترین غذاهای هر منطقه را چشید.

هندی ها معمولا غذا خوردن با دست را این گونه توجیه می نمایند که غذا مقدس است و باید با دست لمس شده و خورده شود تا لذت خوردن آن حس شود. در هند غذایی که با کارد و چنگال خورده می شود، هیچ لذتی ندارد. خوردن با دست از آداب غذا خوردن در هند به شمار می آید که احتیاج به تمرین و تجربه دارد و ضروری است که حتما دست ها تمیز باشند. به ویژه باید به بهداشت ناخن های به طور کامل رسیدگی کرد.

غذای هندی برای علاقه مندان به غذا و طعم، یک جشن محسوب می شود. تنوع غذایی که می توان در هند پیدا کرد، بی شمار بوده و آشپزی هندی مانند سرزمینش از گوناگونی و تنوع زیادی برخوردار است. در کل غذای هند به دو دسته اصلی شمال هند و جنوب هند تقسیم می شود. اگر دقیق تر نگاه شود، هرکدام از دسته ها به شاخه های فرعی بر اساس منطقه ها دسته بندی می شوند که برای نمونه می توان به دستور پخت های پنجابی، راجستانی، سِندی، گجراتی، بنگالی، مغولی، کشمیری و حیدرآبادی اشاره نمود. رایج ترین ادویه و موادی که در هند مورد استفاده قرار می گیرد، خردل، کاری، زیره، گشنیز سبز و گارام ماسالا (یک پودر تهیه شده از انواع مختلف ادویه ها)، گوجه فرنگی، پیاز، سیر و زنجبیل در کنار مواد اولیه اصلی مانند سبزیجات یا عدس ها به کار گرفته می شوند.

نوع غذاهایی که در هندو خورده می شود بسته به منطقه و فرهنگ بسیار متنوع است. به طور مثال در هند شمالی، برنج یکی از اقلام پرمصرف غذا است، در حالی که در هند جنوبی، روتی (نوعی نان از آرد گندم) بیشتر خورده می شود. در جنوب هند غذاهاى تند بیشتر مصرف می شود و در غرب غذاى شیرین هواداران بیشتری دارد. باید به این نکته هم توجه داشت که به جز تقسیم بندی جغرافیایی،در هند هر گروه و مذهبی، قوانین خاصی برای استفاده مواد غذایی و آشپزی دارند. اما با این تفاوت ها، برخى غذاهاى مشترک را در همه منطقه ها هند مى توان دید. به طور مثل دال که نوعی عدس است و معمولا آن با برنج مى خورند یا استفاده از انواع مختلفی از ادویه کاری در غذاهای هندی بسیار مرسوم است.

درک نوع تغذیه در هند ممکن است تا حدی پیچیده باشد. مسافران حتی پس از چندین بار سفر، همچنان از طعم غذاهای شبه قاره هند در شگفت هستند. آن هایی که خوش شانس تر بوده اند، ممکن است از شر بیماری دهلی بِلی بگریزند. این بیماری با نام انگلیسی Delhi belly، بیماری ناراحتی معده که اغلب با اسهال همراه است و بیشتر توریست هایی که به هند می روند به آن مبتلا می شوند. غذاهای هندی چهار حس هم زمان شوری، شیرینی، تندی، ترشی در دهان شما ایجاد می نمایند که باعث تجربه بی نظیر و خوشمزه ای می شود، در حالی که این فرهنگ غذایی به تاریخ و فرهنگ کشور هند برمی شود. اما 4 تجربه ناب غذا خوردن در هند وجود دارد که مشابه آن در هیچ نقطه ای از دنیا یافت نمی شود، برای همین به توریستانی که اهل چشیدن غذاهای گوناگون در هر کشور و شهری هستند، توصیه می شود در سفرشان به کشور هند حتما سری به این چهار منطقه در هند بزنند.

غذا خوردن با مردم محلی استان آمریتسار

رستوران های عمومی در معابد سیک ها وجود دارد که به آن ها لنگار هم گفته می شود و عامل اصلی دور هم جمع شدن سیک ها در این استان به شمار می روند. این رستوران ها از قرن 15 میلادی و هم زمان با شکل گیری این مذهب ایجاد شده اند. خدمت گذاران معابد سیک ها در زبان محلی به گورودوتا معروف هستند. بازدید از این معابد برای تمامی نژادها، ادیان، طبقات مالی، و توریستان رایگان است. برای همین بازدید از آن ها جز جاذبه های دیدنی این استان به شمار می رود.

اگر روزی به استان آمریتسار رفتید، از معبد معروف آن هم بازدید کنید؛ این معبد به معبد طلایی معروفیت دارد. برترین تجربه غذا خوردن در منطقه لانگارها را می توانید در آنجا داشته باشید. به رغم جمعیت فراوان و ازدحام بیش از حدی که در آنجا وجود دارد، جوی آرام همراه با سرودها و موسیقی های محلی را تجربه خواهید کرد. سفر خود را با بازدید از مقبره های مقدس سیک ها که زیر گنبدهای باشکوه طلایی قرار دارند، آغاز کنید. در رستوران، توریستها در 2 ردیف مقابل یکدیگر روی زمین می نشینند و خدمتکاران سینی های بزرگ غذا را میان آن ها حمل نموده و پخش می نمایند. برای گیاه خواران، غذاهایی ارگانیک از سبزیجات، عدس، پودینگ برنج، حبوبات، آماده می شود که روزانه حدود 100,000 هزار توریست گیاه خوار به این لانگارها مراجعه می نمایند.

زمان سفر به این منطقه: از فوریه تا اوایل ماه مارس است. خدمتکاران مشغول به کار در لانگارها 24 ساعت شبانه روز و 7 روز هفته آماده سرویس دهی به بازدیدنماینده ها هستند.

پذیرایی با چای در استان آسام

بدون توجه به اینکه در کجای هند اقامت دارید، گذراندن یک روز بدون نوشیدن حداقل یک لیوان چای، ناقص است. حتما می دانید که چای دارجلینگ (منطقه ای در شمال شرقی هند) یکی از معروف ترین چای ها در بازار دنیای است، البته به شرطی که آرام آرام و با زمان کافی دم کشیده باشد تا طعم و مزه آن احساس شود. استان آسام در دشت هایی بزرگ واقع و به وسیله تپه هایی دورتادور آن محصور شده است. چای بومی این منطقه در سطح دریا و نزدیکی آن رشد می نماید.

مزارع چای در سراسر آسام یکی از بزرگ ترین تولیدنمایندگان چای به شمار می روند که محصولات آن به تمامی دنیا صادر می شود، اما آن هایی که در نزدیکی منطقه گواهاتی (Guwahati) قرار گرفته اند، دسترسی راحت تری به این محصولات دارند. با یک روز یا حتی یک هفته اقامت در خانه ای ییلاقی در منطقه بکر ماهسِر (Mahseer) که با فضای بی خاتمهی از سرسبزی و طبیعت دست نخورده احاطه شده است، می توانید مدتی از زندگی مدرن شهری فاصله بگیرید. به صحبت های مردم محلی در خصوص انواع گونه های گیاهی بومی در این منطقه گوش دهید و در حالی که قوری کتری تان روی آتش در حال جوشیدن است و چای شما رنگ می گیرد، با روند کشت و رشد انواع چای آشنا شوید. سفرتان را با سافاری در جنگل این منطقه که در مسافتی 2 ساعته در جنوب این منطقه قرار گرفته است، تکمیل کنید.

زمان مناسب سفر: اواسط ماه می تا خاتمه ماه ژوئن. از مسافرت به این منطقه در فصول بارش های موسمی (از جولای تا سپتامبر) خودداری کنید.

پذیرایی شاهانه در جیپور

خوردن غذا در جیپور، مرکز راجبستان، تجربه شخصی از یک زندگی شاهانه به شما می دهد؛ طوری که احساس کنید تبدیل به مهاراجا یا پادشاه شده اید. روستای چوخی دانی (Chokhi Dhani) در خارج از این شهر بزرگ و شلوغ، تجربه ای هم زمان از زندگی سنتی و سلطنتی این منطقه را نشان می دهد. در اینجا شما می توانید از 4 تجربه متفاوت غذا خوردن شامل سرو غذا در محیط باز، در سالن، در کنار مردم بومی و غذا خوردن در کنار تماشای مراسم سنتی یکی را انتخاب کنید. همین طور می توانید عروسک های خیمه شب بازی و آکروباتیک خاص این منطقه را از تولیدنمایندگان و دست فروشان محلی خریداری و شانس تان را در بازی های سنتی امتحان کنید.

در رستوران های محلی که با نام سنتی ویاراسات نامیده می شوند، پذیرایی از شما ابتدا با یک مراسم تاج گذاری آغاز می شود. این رستوران قرن ها است که در امر پذیرایی از مهمانان روی میزهای نشسته (میزهای پایه کوتاه) به همراه موسیقی زنده، تجربه دارد. منوی این نوع از رستوران ها 12 غذا دارد. این منو شامل غذاهایی با مزه های شیرین، خوش طعم و به ویژه غذای معروف منطقه یعنی دال پاتی است. دال پاتی غذایی شامل قارچ، عدس تند له شده، با رول هایی از نان گندم به همراه شکر و کره است.

برترین زمان سفر: اکتبر و مارس، زمانی که دمای هوا معتدل و مناسب است.

فستیوالی از غذاها در بنگلور

شهر بنگلور مرکز استان کارناتاکا است که اغلب با عنوان دره سیلیکونی هند شناخته می شود. اما سفر در زمان فستیوال سالانه گونش اوتساو (اسطوره هندی) شما را با شهری پیشرفته و مترقی از لحاظ فرهنگی آشنا خواهد نمود. این جشنواره فرهنگی که 11 روز به طول می انجامد، از روز تولد پادشاه اساطیر هند باستان آغاز می شود و هزاران نفر از مردم محلی را از سراسر هند به خود جلب می نماید.

خیابان های بنگلور پر می شوند از گروه هایی که مراسم سنتی اجرا می نمایند. بعلاوه تئاترها و خوانندگان مشهوری در این روزها، برنامه های خود را به نمایش می گذارند. تندیس های بزرگی از گانش که از خاک رس ساخته شده و به رنگ بنفش درآمده اند، در همه جای شهر به چشم می خورند. در غرفه های غذای این فستیوال به معنای واقعی لغت می توان غرق شد. غرفه هایی که غذاهای محلی 6 منطقه این استان را در معرض دید توریستان قرار می دهند. به خاطر شلوغی جمعیت انتظار نداشته باشید که راه تان خیلی راحت از بین مردم شود و به غرفه های غذا برسید. اما وقتی پیروز به انجام این کار بشوید، می توانید طعم متفاوتی از پنکیک های هندی، آجیل های سرخ شده، با ادویه نارگیل، پیراشکی های خوشمزه پخته شده با شکر زرد و خورشت سبزیجات با طعم تمبر هندی را امتحان کنید.

برترین زمان سفر: این فستیوال در اواخر ماه آگوست تا آخر سپتامبر برگزار می شود، زمان دقیق برگزاری آن زمانی است که هوا دلپذیر باشد؛ هر چند بارش باران پراکنده و رگباری هم دور از انتظار نیست.

شما می توانید لیست کامل جاهای دیدنی هند و بعلاوه رستوران های هند را در خبرنگاران مشاهده کنید و هرآنچه برای برنامه ریزی بهتر پیش از سفر احتیاج دارید، ببینید.

علاوه بر این ما در انتخاب برترین تور هند نیز به شما یاری می کنیم. خبرنگاران با همکاری آژانس های مسافرتی معتبر لیستی از برترین آفرهای تور هند را در اختیار شما قرار می دهد تا بتوانید با مقایسه آن ها برترین و مقرون به صرفه ترین تور را انتخاب و بخرید.