خاطرات تکان دهنده مدیر سابق باشگاه میلان؛ از اتهام شوستر و اتفاقات بلگراد و مارسی تا راپورت هوینس - تاورنا

با ما همراه باشید و با تور ایتالیا از به بهترین کشور اروپا سفر کنیم و در شهرهای ونیز، فلورانس و رم بگردیم و بناهای تاریخی این کشور تاریخی را از نزدیک ببینیم.

به گزارش خبرنگاران، پائولو تاوِجا، مدیر سابق باشگاه میلان یکسری از خاطرات جالبش از جمله درگیری با یکی از بازیکنان رئال مادرید که پس از مصاف رودررو روسونری را به پرداخت رشوه به داور متهم نموده بود، حضور یک داور در جشن مدیران باشگاه ستاره سرخ بلگراد و متهم کردن مارسی به کوشش برای مسموم کردن آنها بازگو کرد.

تاوجا، مدیر سازماندهی و تدارکات باشگاه میلان در فاصله سال های 1986 تا 1993 بود، مقطعی از تاریخ باشگاه میلان که تحت مالکیت سیلویو برلوسکونی قرار داشت و بر فوتبال ایتالیا و اروپا حکمرانی می کرد.

او در یک گفت و گوی مفصل با شبکه میلان نیوز بعضی از جالب ترین خاطراتی که در دوران کاری اش در میلان برای او رخ داد را بازگو و در عین حال بعضی چیزها را که شاید تا به امروز کسی هیچ چیز درباره شان نشیده بود را فاش کرد. یکی از جالب ترین آنها مربوط به پیروزی 5 بر صفر میلان مقابل رئال مادرید در سن سیرو در مرحله نیمه نهایی جام باشگاه های اروپای فصل 89-1988 بود.

تاوجا گفت: جدا از بردن جام ها، آنچه که برای من بیشتر از همه لذت داشت، برد 5 بر صفر مان مقابل رئال مادرید بود. روز قبل از بازی، دروازه بان ما، جووانی گالی به من گفت که در بازی رفت در مادرید، هر بار که او برای جمع کردن توپ جلو می رفت، هوگو سانچس (ستاره سابق رئال مادرید) به صورت او آب دهان می انداخت. به همین دلیل من قبل از شروع بازی با داور مسابقه پونت صحبت کردم و چیزی که گالی به من گفته بود را برایش شرح دادم تا در طول بازی حواسش به رفتارهای سانچس باشد. خب، سانچس هم با ارتکاب اولین خطا کارت زرد گرفت. بعد از بازی رئالی ها به خاطر تحقیر شدن از قبول باخت 5 بر صفر، دچار حالت های عصبی شده بودند. به همین دلیل برند شوستر (بازیکن رئال مادرید در آن مقطع) به من گفت تو به داور رشوه دادی!. من هم در جوابش گفتم: اگر رشوه داده بودم که فقط با پنج گل شکست تان نمی دادیم. ما مثل مدیران باشگاه شما نیستیم که بارها و بارها به داوران پول داده اند. بعد هم آنجا را ترک کردم.

یکی دیگر از خاطرات جالب تاوجا درباره سفری بود که به بلگراد داشت. آن ماجرا مربوط به دور دوم بازی های جام باشگاه های اروپا در فصل 89-1988 در خانه تیم ستاره سرخ بود. آن بازی همان مسابقه معروفی بود که به خاطر مه غلیظ لغو و به روز بعد موکول شد. اکنون به نظر می رسد که در واقع برنامه این گونه نبوده است.

تاوجا گفت: داور سوت زد تا بازی را متوقف کند و به من گفت که 45 دقیقه منتظر می مانیم تا ببینیم مه رفع می گردد یا نه. من هم بعد از کشیدن یک سیگار به رختکن برگشتم و دیدم که چهار پنج بازیکن دوش گرفته بودند. فکر می کردم آنها متوجه نشده بودند که بازی موقتاً متوقف شده است، اما بعد فهمیدم که باید فوراً دست به کار شوم و به داور مسابقه دیتر پائولی بگویم که مفهوم چیزی که او به زبان انگلیسی به من گفته بود را درست متوجه نشده بودم و نابود شده ام. بنابراین او پنجره اتاقش را باز کرد و گفت: فردا شب بازی را ادامه می دهیم. 20 سال از آن موقع گذشت و من به هیچ کس نگفتم که واقعیت ماجرا چه بود. طوری رفتار کردم که انگار من متوجه هیچ اشتباهی نشدم و از اول برنامه همین بوده است!

داستان اما همین جا انتها پیدا نمی کند چرا که اواخر همان شب برای تاوجا یک اتفاق جالب دیگر هم رخ داد. او ادامه داد: آن شب خوابم نمی برد. به همین دلیل از رسپشن هتل آدرس بهترین کلوب شبانه بلگراد را پرسیدم. بعد هم یک تاکسی گرفتم و با گویدو سوسینی (سخنگوی وقت باشگاه) به آنجا رفتیم. مطمئن بودم که داور بازی را هم آنجا خواهم دید. خیلی بامزه بود که 30 دقیقه بعد یک مرسدس سفید از راه رسید و پائولی (داور)، یکی از یاری های او و چند نفر دیگر همراه با مدیران باشگاه ستاره سرخ وارد محل شدند. داور مرا دید و نگاهی بین ما رد و بدل شد که این پیغام را از جانب من به او می رساند می دانم تو داری چه کار می کنی و تو هم می دانی که من تو را اینجا دیده ام. هیچ چیزی نگفتم و از آنجا رفتیم.

فردای آن شب بازی در وقت های معمول یک - یک مساوی شد و میلان در ضربات پنالتی پیروز شد.

دوران کاری تاوجا در میلان، یکی از پرهرج و مرج ترین مقاطع تاریخ فوتبال بود و یکی از تیم هایی که بیش از همه در مظان اتهام قرار داشت، مارسی در سال 1991 بود. مارسی در فینال جام باشگاه های اروپای آن سال در ضربات پنالتی به ستاره سرخ بلگراد باخت. این تیم دو سال بعد در فینال همین رقابت ها با کلی حرف و حدیث میلان را شکست داد و تنها قهرمانی اش در این رقابت ها را کسب کرد. بعدها فاش شد که یک هفته قبل از بازی با میلان، برنارد تاپیه، رئیس وقت باشگاه مارسی، بازیکنان تیم بحران زده والنسین را تطمیع نموده و از آنها خواسته بود که در مصاف با بندرنشینان در لیگ فرانسه بازی را شل بگیرند و حرکتی ننمایند که منجر به مصدومیت ستاره های این تیم و غیبت آنها برای بازی با روسونری گردد. این اما تنها بخشی از افشاگری هایی بود که درباره فساد باشگاه مارسی و مدیرش در آن سال صورت گرفت. در نتیجه آن هم جام قهرمانی مارسی در لوشامپیونه در سال 1993 از این تیم پس گرفته شد و علاوه بر آن، این تیم فصل بعد اجازه شرکت در لیگ قهرمانان اروپا و حتی شرکت در بازی سوپرجام اروپا را پیدا نکرد. تاپیه هم سال 1995 به زندان افتاد.

مدیر سابق باشگاه میلان در این باره هم گفت: هیچ کس هرگز جرأت نکرد اتفاقی که واقعاً اتفاق افتاده بود را برملا کند. چند روز قبل از بازی، اولی هوینس از بایرن مونیخ به من زنگ زد. ما رابطه بسیار خوبی با هم داشتیم. اولی گفت که بکن باوئر (مدیر وقت باشگاه مارسی) به او گفته که آنها دارند یکسری نقشه های شوم برای بازی میلان در فرانسه می کشند و قصد دارند به غذایی بازیکنان تیم ما در هتل دسترسی پیدا و آن را مسموم نمایند. آن موقع من مسئول تدارکات تیم بودم. به همین دلیل تصمیم گرفتم بدون اینکه به کسی چیزی بگویم در آخرین دقیقه هتل محل اقامت تیم را تغییر دهم. حتی راننده اتوبوس تیم هم اطلاع نداشت. آن شب ما برای تمرین روز قبل از بازی به ورزشگاه ولودروم رفتیم (ورزشگاه خانگی مارسی) اما درهای آنجا قفل بود. وقتی هم که بالاخره توانستیم وارد شویم، کلی طول کشید تا کمی فوتبال تمرین کنیم، چون کلی آدم وسط زمین چمن بی فایده پرسه می زدند و در محوطه کوچک نیمکت های تیم هم چیزهایی قرار داده بودند.

بازی در حالی که سه دقیقه به انتهاش مانده و مارسی هم یک بر صفر پیش بود، متوقف شد. داور برای اعلام یک ضربه ایستگاهی سوت زده بود، اما طرفداران میزبان به داخل زمین آمدند و طوری خوشحالی کرد که انگار سوت انتها خورده است.

تاوجا درباره آن اتفاق هم گفت: من به سمت داور، بو کلارسون رفتم و او گفت که کاملاً حواسش هست که بازی تمام نشده. در همان حین بازیکنان داشتند پیراهن های شان را با هم عوض می کردند. ما هم در حالی که داشتیم تصمیم می گرفتیم بعد از این باید چه کار کنیم، ناگهان دیدیم که یکی از پرژکتورهای ورزشگاه را خاموش کردند. در آن لحظه کلارسون به من گفت که تیم ها باید به رختکن برگردند تا او بتواند طرفداران را به سکوها برگرداند و زمین بازی برای از سر دریافت مسابقه آماده گردد. بازی کاملاً به هرج و مرج کشیده شده بود. ما در وسط زمین گیر افتاده بودیم و ژان پیر پاپن که سال بعد به ما ملحق می شد، داشت روی ما آب دهان می انداخت. کم کم پروژکتور ها دوباره روشن شدند و داور نظرش را تغییر داد و تصمیم گرفت که بازی از سر گرفته گردد. در آن لحظه آدریانو گالیانی (مدیر اجرایی سابق میلان) که توانسته بود از سکوها پایین بیاید، بسیار عصبانی وارد زمین بازی شد. کارش اشتباه بود، چون او نباید وارد زمین چمن می شد. ناگهان درهای تونل باز شد و او بازیکنان را به رختکن برد. زمانی که آنها می خواستند به زمین برگردند دیگر خیلی دیر شده بود. داور توپ را کاشته بود و فقط بازیکنان مارسی در زمین بازی حضور داشتند. این طور شد که نتیجه بازی را 3 بر صفر به سود مارسی اعلام کردند و از فصل بعد هم محروم شدیم.

مدیر پیشین روسونری در انتها هم گفت: من درباره آن شب چیزهای زیادی شنیدم، اما درباره یک چیز می توانم به شما اطمینان خاطر بدهم. سیلویو برلوسکونی هرگز با ما تماس نگرفت تا دستور بدهد که زمین بازی را ترک کنیم. او هرگز آن شب را فراموش نکرد. داور نظرش را تغییر داد اما هرگز به این موضوع اعتراف نکرد. یک چیز دیگر را هم باید فاش کنم و آن این است که آن شب پروژکتورها را عمداً خاموش نموده بودند. دلیلش هم این بود که یکسری افراد در کنار زمین داشتند برای آتش بازی و جشن دریافت پیروزی مارسی آماده می شدند و به همین دلیل هم به کسی که مسئول روشنایی ورزشگاه بود گفته شده بود که چراغ ها را خاموش کند تا روشنایی آتش بازی بیشتر به چشم آید.