شش جاذبه گردشگری برتر شانگهای - تاورنا

با تور چین سفری خاطره انگیز را تجربه کنید.

قطار ماگلو (Maglev) شانگهای

قطار مغناطیسی که از فرودگاه بین المللی به سمت شهر حرکت می نماید، سمبل شانگهای است. سرعت این قطار به 430 کیلومتر بر ساعت نیز می رسد و این سفر کمتر از هشت دقیقه به طول می انجامد. شاید شگفت زده شوید، اما این احساس سردرگمی، نشانگر سرعت پیشرفت شانگهای است. البته در حال حاضر خطوط ماگلو به همه مناطق شانگهای دسترسی ندارند و این خطوط عمدتا برای اثرگذاری بر بازدیدنمایندگان تدارک دیده شده نه استفاده افراد محلی. بنابراین بهترین جایی که می توانید از این سواری لذت ببرید، همان راستا از فرودگاه به مرکز شهر است. قیمت بلیت های یک نفره نیز، 50 یوآن است.

پارک فوکسینگ (Fuxing Park)

برخلاف بسیاری از شهرهای چین که به نظر می رسد فراموش شده باشند، شانگهای برای پیاده روی ساخته شده است. پیاده روی تان را در پارک فوکسینگ واقع در بخش فرانسوی آن آغاز کنید و زیر سایه های درخت و ویلاهای به آن پیاده روی بپردازید. در این پارک، زنان سالمند با لباس های سنتی و مردان سالخورده با لباس های به سبک مائو را خواهید دید که قفس پرنده شان را با خود به پارک آورده اند تا پرنده نفسی تازه کند. در حوالی جاده زیانگشان 7 (7 Xiangshan)، منطقه مسکونی پدر و بنیانگذار چین، سان یات-سن (Sun Yat-sen) را خواهید دید. این خانه شامل اثاثیه قدیمی و کتاب های زیاد است و شما را به یاد روزهای اولیه و خوش شانگهای می اندازد. پس از آن، باز هم به قدم زدن ادامه بدهید و از خانه های زیبا و بزرگ که اکنون تبدیل به چندین منزل خانوادگی شده اند، گذر کنید. سپس بخار مربوط به محل های مخصوص لباسشویی را خواهید دید و بدین گونه است که حال و هوای شانگهای امروزی را در خیابان های آن کشف خواهید کرد.

موزه شانگهای

با توجه به تاریخ 5000 ساله شانگهای که تعریف زیادی هم از آن شده، موزه های چین هم به ترسیم این تاریخ می پردازند. البته نورپردازی در این موزه چندان جالب نیست و اسامی که به زبان انگلیسی نوشته شده اند اغلب اطلاعات نادرستی منتقل می نمایند. در واقع، بعضی از ظریف ترین آثار هنری چین توسط ملی گرایانی که در سال 1949 چین را به مقصد تایوان ترک کردند، خلق شدند. اما باعث تأسف است که گنجینه زیبای این کشور با وضع نامناسبی در معرض نمایش گذاشته شده است. این موزه در میدان خلق (Peoples Square) واقع شده است. بهتر است تصمیم نداشته باشید به یکباره تمام آن را تماشا کنید. پیشنهاد من این است: یک بخش را انتخاب کنید؛ خواه بخش خوشنویسی یا یشم، یا سرامیک. بعد به عمق آن بروید. من شخصا عاشق بخش برنز هستم و در واقع شکل موزه خودش هم به نوعی یادآور عصر برنز باستانی است.

جاده دونگتای (Dongtai Road)

در جاده دونگتای و در نزدیکی تقاطع جاده زیزانگ (Xizang) یک فروشگاه عتیقه فروشی وجود دارد که یک شیشه شیر مربوط به دهه 20 میلادی را در معرض نمایش قرار داده است. من زمانی سعی کردم آن را از زوجی که صاحب فروشگاه هستند، بخرم. شوهر خندید؛ خانم هم به من گفت که تا به حال چندین موزه دار پیشنهادهای گزافی برای این شیشه داشته اند؛ ولی آنها قصد فروش ندارند. در جاده دونگتای، گنجینه های فراوانی یافت می شوند و البته بعضی از آنها همچون این شیشه شیر، فروشی نیستند. اما خیلی از دیگر اشیا، فروشی هستند؛ از جمله لوازم مربوط به دکوراسیون و یادگارهایی از انقلاب فرهنگی چین. کمی بالاتر از این خیابان هم، کتابفروشی مورد علاقه من واقع شده است. حتی مجموعه دارانی که قوری های کوچک فلزی جمع آوری می نمایند هم شانس آورده اند؛ چون یک فروشگاه وجود دارد که تماما به اشیای اسرارآمیز و اسطوره ای اختصاص داده شده است. درست در قسمت شرقی جاده دونگتای، یک بازار گیاه و حیوان وجود دارد که در آن می توانید یک جیرجیرک برای شرط بندی و قهرمانی انتخاب کنید! چطور است؟!

باند (The Bund)

بله، این پیاده رو در کنار رودخانه، یک مرکز گردشگری و خاص برای کشاورزان چینی است که کت و شلوار پلی استری می پوشند و به اینجا می آیند تا از آخرین مد شانگهای آگاه شوند! اما بخشی از لذت پیاده روی در این بخش، این است که خواهید دید چینی ها یکدیگر را برانداز می نمایند! سپس در ایوان کافه M در قسمت باند، با یک نوشیدنی از این حال و هوا خارج شوید. کافه M در یکی از ساختمان های دهه 20 میلادی واقع شده که در امتداد رودخانه است. منظور از M، میشل گارنو (Michelle Garnaut) است. او یک رستوران دار اتریشی است که در بهار بر روی جشنواره اسطوره ای بین المللی خودش نظارت دارد و پیش تر نیز میزبان افراد زیادی بوده است؛ از جمله جان بانویل (John Banville) و امی تان (Amy Tan).

جیشی (Jishi)

غذای واقعی شانگهای، با آنچه که در خانه و در بسته بندی کاغذی تحویل می گیرید، تفاوت بسیار زیادی دارد. بهترین مکان برای امتحان کردن غذاهای محلی، جیشی است. این مکان خیلی کوچک و همواره هم پر از جمعیت است. منوی انگلیسی این رستوران بسیار بلند و بالاست و نسبتا غیرقابل درک است! اما حتی اگر قصد دارید تنهایی شام را صرف کنید، حداقل اینها را سفارش بدهید: ترشی ترب با سس سویا یا جیانگ لوبو (jiang luobo)، پوست توفو با قارچ یا فوژو (fuzhu)، خیار با سرکه پیر یا پای هوانگوا (pai huanggua)، خوراک گوشت دنده شیرین و شور یا تانگوجو پایگو (tangcu paigu) و توفوی خشک شده و خرد شده همراه با wild greens یا به زبان چینی مالانتو (malantou). اینها پیش خوراک بودند و حالا نوبت به غذای اصلی می رسد: گوشت خوک سرخ شده همراه با بامبو یا هونگشائو رو هـ ژوسون (hongshao rou he zhusun)، ماهی همراه با پیازچه یا کونگبائو یوتو (congbao yutou) و همبرگر یونانی (Yunnan) در روغن تفت داده شده همراه با سبزی شانگهای که مزه ای شبیه به مارچوبه و لوبیای سبز دارد و لوهائو هوتویی (luhao huotui) نام دارد. اگر فصل خرچنگ باشد، حتماً خرچنگ هم با رشته فرنگی (که زیفن فنپی (xiefen fenpi) نام دارد)، هم سفارش بدهید.

یک نکته دیگر: یادتان هست که قبلاً یک ماهی هم سفارش دادید؟ این در واقع یک کله بزرگ ماهی کپور است! اگر به شما نمی گفتم، هرگز متوجه نمی شدید! اما اگر این ماهی را سفارش ندهید، مطمئن باشید که خوشمزه ترین ماهی زندگی تان را از دست داده اید!