روایت نیویورک تایمز از خطراتی که ترامپ برای سوریه و خاورمیانه ایجاد نموده است - تاورنا

روزنامه نیویورک تایمز در سرمقاله زیر به آنالیز جوانب خروج نیروهای آمریکا از شمال سوریه پرداخته است:

زمانی که دونالد ترامپ، ریاست جمهوری را با وعده سرانجام دادن به جنگ های بی سرانجام تحت تصدی درآورد، هیچ گاه در خصوص این موضوع که برآورده شدن این امر می تواند تا حدودی به معنای رها کردن هم پیمانان [آمریکا] باشد، حرفی زده نشد؛ نمودهایی که در نابود کردن داعش مدد رساندند، یا دولت افغانستان در کابل، از این هم پیمانان به شمار می روند. نشریه نیویورک تایمز روز دوشنبه گزارش کرد که خارج کردن نیروهای آمریکا از سوریه، می تواند احتیاج به حمل و نقل هوایی داشته باشد؛ این اقدام برای جابجا کردن 50 سلاح اتمی آمریکا که در پایگاه هوایی اینجرلیک ترکیه نگهداری می گردد نیز لازم خواهد بود.

طبق گزارش بی بی سی، طی حمله ترکیه به مناطق تحت کنترل نمودها، ده ها تن از غیرنظامیان و جنگجویان کشته شدند؛ چراغ سبز برای انجام این عملیات، نخست توسط کاخ سفید نشان داده شد. به گزارش نیویورک تایمز، جنگجویان داعش و اعضای خانواده آن ها که در اردوگاه نیروهای کرد نگهداری می شدند، [به دنبال این عملیات] مثل باد پراکنده شده اند. از سوی دیگر، نمودها که حال هدف گلوله نیروهای ترک قرار دارند، سریعا با دولت سوریه پیمان بستند و این دولت نیز ارتش خود -که حمایت روسیه را داراست- به شمال کشور فرستاد.

در بین هزاران تصمیمی که به آمریکا، نقش یک داور را در مرز سوریه و ترکیه می داد، تنها یک اقدام به بروز آشوب و خون ریزی روزهای اخیر در منطقه منجر شد؛ این تصمیم هفته گذشته، در یک تماس تلفنی میان ترامپ و رجب طیب اردوغان اتخاذ شد.

تصمیم مذکور می تواند با یک استراتژی گسترده دیگر هم راستا بوده باشد؛ اما شواهدی در تایید این موضوع وجود ندارد. ترامپ، اول اجازه این یورش را صادر کرد و سپس تهدید به نابودی اقتصاد ترکیه -در صورتی که پا فراتر از حد بگذارد- نمود؛ او میزان این حد و حدود را نیز معین نکرد. ترامپ روز دوشنبه، تعرفه وارداتی فولاد از ترکیه را دوبرابر ساخت و وزارت خزانه داری هم راستا با کنگره آمریکا، گزینه های تلافی مالی علیه یورشی که مجوزش توسط ترامپ صادر شد را به بحث گذاشت. موضوع دیگری که بر سردرگمی ها اضافه کرد، اظهارات مایک پنس (معاون ریاست جمهوری) بود که گفت ترامپ از دولت ترکیه خواسته تا خصومت ها را سرانجام دهند.

تهدید به نابودی اقتصاد ترکیه، طبق عادت معهود ترامپ، در پیامی توئیتری توسط او اعلام شد: همانطور که قبلا به صورتی کاملا جدی گفتم امروز نیز اعلام میکنم اگر ترکیه کاری کند که من آن را تخطی حساب کنم اقتصاد ترکیه را نیست و نابود خواهم کرد (این کار را قبلا نیز نموده ام).

هیچ فرد عاقلی چنین اقدام بی محابایی را آن هم در یکی از بی ثبات ترین و پرمنازعه ترین مناطق دنیا مرتکب نمی گردد. مرز و حدودی هم که ترامپ بدان اشاره دارد، ناواضح است.

نیروهای عرب سوری که با ارتش ترکیه متحدند، روز شنبه دست کم دو زندانی کرد را اعدام نموده و فیلم این اعدام را در شبکه های اجتماعی منتشر ساختند. مارک اسپر (وزیر دفاع آمریکا) روز یکشنبه طی مصاحبه ای اقرار کرد ما یک بحران انسانی را در شرف وقوع می بینیم. طبق اعلام دو مقام دولت آمریکا به نشریه نیویورک تایمز، خروج عجولانه نیروهای آمریکا از منطقه، باعث شد حدود 60 زندانی با ارزش داعشی پشت سر بمانند. وضعیت بدون شک رو به وخامت است، مخصوصا در خصوص حدود دو میلیون شهروند غیر نظامی که در شمال سوریه زندگی می نمایند.

یک افسر ارتش [آمریکایی] که با نمودها در شمال سوریه همکاری داشته، به نیویورک تایمز می گوید: آن ها به ما اعتماد کردند، و ما این اعتماد را شکستیم؛ این لکه ننگی در وجدان آمریکایی است.

جنبه استراتژیکی این تصمیم، به اندازه جنبه اخلاقی آن، بار کمی از معنا دارد و هم پیمانان آمریکا از برلین تا ریاض، در اضطراب به سر می برند. ترامپ روز دوشنبه با حالتی گستاخانه در توئیت خود نوشت: هر کسی که می خواهد به سوریه در حفاظت از نمودها کمک برساند، در نظر من خوب است، چه روسیه، چه چین و چه ناپلئون بناپارت. او در عین حال گفت خاورمیانه باید مشکل فرد دیگری باشد و درباره برگرداندن نیروها به آمریکا صحبت کرد. ترامپ همچنین دستور داد 3 هزار نیروی دیگر جهت بازداشتن ایران، به عربستان سعودی اعزام شوند.

تاریخ پر از مثال هایی است که واشنگتن طی آن ، طرف هایی که زمانی با آن هم پیمان بود را رها ساخته است؛ عملیات خلیج خوک ها، سقوط ویتنام جنوبی، شورش های متعدد داخلی -از جمله مجارستان در سال 1956- از این قبیل بوده اند. آمریکا، نمودها را نیز طی نیم دهه گذشته رها نموده است؛ مردمی بی کشور که در بخش هایی از ترکیه، عراق، سوریه، ارمنستان و ایران زندگی می نمایند. ننگین ترین عهدشکنی درخصوص نمودها، زمانی بود که صدام حسین در سال 1988، آن ها را با گاز سمی مورد حمله قرار داد و دولت ریگان، عراق را از تحریم های کنگره آمریکا در امان نگه داشت.

با وجود این موضوع، تصمیم دولت ترامپ در خروج از سوریه، قصه ای متفاوت بود زیرا وضع منطقه، کاملا در حالت ثبات قرار داشت؛ نیروهای آمریکا تلفات زیادی متحمل نشده بودند و منطقه تحت کنترل نمودها، به طور گسترده ای آرام بود و جنگجویان داعش نیز محصور بودند. از سوی دیگر، جوامع بین الملل نیز فشاری برای خروج آمریکا وارد نیاورده بودند. اگر دولت آمریکا تمایل می داشت به درخواست های اردوغان مبنی بر اتخاذ رویکردی قویتر، هم سو با امنیت ملی ترکیه تن در دهد، این کشور قطعا می توانست اقداماتی حساب شده تر و هماهنگ تر اتخاذ کند.

به دنبال این، بسکمک از جمهوری خواستار از جمله سناتور لیندسی گراهام و لیز چینی (نماینده کنگره)، برآشفتگی خود را درخصوص عهدشکنی ناگهانی دولت آمریکا نسبت به نمودها ابراز داشتند. با این حال، آن ها تنها می توانند حزب خود را درخصوص مسئول ندانستن رئیس جمهور در قبال تغییر مداوم سیاست خارجه آمریکا مقصر بدانند.

اگر ترامپ امید به بهبود روابط با ترکیه داشته، در اشتباه به سر برده است. هر کسی که بتواند نیم قدم جلوتر را پیش بینی کند، پی خواهد برد که چنین گرم دریافت ها، در پی تحریم های ناگزیر مالی سرد خواهند شد.

اولویت آمریکا در حال حاضر، باید مراقبت از سربازهایش در میادین جنگ و حفاظت از تسلیحات هسته ای باشد. ترکیه باید بداند که ناتو، به مساعدت ماجراجویی های این کشور در سوریه نخواهد آمد و جامعه بین الملل باید هرگونه اقدام برای دست بردن در ترکیب جمعیتی نمودها را رد کند.

چند روز پیش، در پاسخ به اینکه سازمان ملل چه واکنشی می تواند به این عملیات داشته باشد، پاسخ های موثقی وجود داشت. تحریم های سخت و دیگر اقدامات، می توانست ترکیه را به عقب نشینی وا دارد و نیروهای آمریکایی، وضعیت آرام را به آن منطقه بازگردانند اما حال، تنها جایگزین حضور نیروهای ترک در شمال سوریه، این است که آقای اسد کنترل را در دست بگیرد. اتحاد آمریکا با نمودها احتمالا تمام شده و حال، نمی توان تصویری از نقش آمریکا در سوریه یا در مبارزه علیه داعش متصور شد.

310311