چگونه با مهاجرت فرزند خود از نظر احساسی کنار بیاییم - تاورنا

یاری به بچه هامان به وسیله تغییر محل زندگی می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا بیشتر مردم برای مقابله با این نوع چیزها آمادگی ندارند. وقتی ابزار مناسب نداریم، به راحتی احساس درماندگی و از کنترل خارج شدن می کنیم. اگر نگران این هستید که چگونه با نقل مکان فرزند بالغ خود به خارج از کشور کنار بیایید، این مقاله برای شما مناسب است.

احساستان در مواجهه با مهاجرت فرزند را شناسایی کنید

شما می خواهید بچه هاتان شاد باشند، اما وقتی آن ها قرار است اینقدر از شما دور شوند، ممکن است خودتان به دور از خوشحالی باشید. شاید احساس کنید که رها شده اید یا جا مانده اید. شاید احساس طرد شدن کنید. حتی ممکن است احساس عصبانیت کنید. احساسات ممکن است گاهی اوقات طاقت فرسا باشند. مطمئناً می خواهید حمایتگر و تشویق نماینده باشید و احتمالاً سعی می کنید آن ویژگی های مثبت را در زمانی که می توانید نشان دهید، اما ممکن است آتشی از احساسات منفی زیر خاکستر باشد.

دیگر احساس نمی کنید که بخشی از زندگی بچه هاتان هستید. بیایید صادق باشیم، وقتی پسر یا دختر شما در خارج از کشور یا هزاران مایل دورتر زندگی می نماید، اشکالات آشکاری به وجود می آید. اینطور نیست که بتوانید به طور منظم برای یک بازدید معمولی به آنجا بروید و با جزئیات زندگی آن ها آشنا شوید. خانه شان، دوستانشان، مغازه هایی که از آنجا خواربارشان را می خرند، به سختی می توان تصویری از زندگی روزمره شان ایجاد کرد. این می تواند باعث این احساس گردد که آن ها در جهانی دیگری زندگی می نمایند.

ممکن است نگران این باشید که نزدیکی را که قبلاً از آن لذت می بردید، از دست بدهید، از هم دور شوید یا تماس خود را از دست بدهید. درک سبک دلبستگی خود و بچه هاتان به شما یاری می نماید در ارتباط باشید و در عین حال به آن ها یاری می نماید استقلال خود را حفظ نمایند. والدین ایمن برترین عملکرد را خواهند داشت، در ارتباط باقی می مانند و وقتی بچه ها در جهانی تازه خود کشف می نمایند، آن ها را تشویق می نمایند. اجازه ندهید سبک دلبستگی شما انتخاب کند که چقدر با فرزندتان تماس داشته باشید یا چگونه تعامل داشته باشید. رها کردن کار سختی است. شما سال ها فرزندتان را بزرگ کردید و احتمالاً بیشتر روح و انرژی خود را به پای او ریخته اید.

حالا دارند می روند. دوباره آن موقع از سال است که بسیاری از جوانان برای اولین بار به دانشگاه می روند. دیگرانی برای کار از کشور دور می شوند یا شاید تازه ازدواج نموده اند. اکنون می توانیم به طور مستقیم جریان معکوس دلبستگی را ببینیم. سال ها، بچه های ما وقتی مضطرب، آسیب دیده یا ترسیده بودند به سراغ ما می آمدند. ما عادت کردیم که آن ها را تأیید کنیم، به آن ها آرامش و حمایت بدهیم و سپس آن ها را تشویق کنیم که بیرون بروند و دوباره کوشش نمایند. سبک های دلبستگی آن ها نسبت به نحوه پاسخ ما به آن ها به وسیله بی شماری از این تعاملات شکل گرفت. همانطور که اضطراب آن ها را تسکین می دادیم، معمولاً احساس قدرت و آرامش می کردیم.

اکنون، آنها لانه را ترک نموده اند و در آن سوی جهان هستند. حالا نوبت ماست که احساس اضطراب کنیم. ممکن است ما کسانی باشیم که می خواهیم برای کاهش اضطراب خود در پی ارتباطی باشیم. بسیاری از والدین در یافتن تعادلی که چه زمانی دست نگه دارند و چه زمانی رها نمایند، چه زمانی دستشان را دراز نمایند و چه زمانی عقب بنشینند و منتظر بمانند، مشکل دارند. بدیهی است که والدینی که به طور ایمن وابسته هستند برترین عملکرد را خواهند داشت.

از آنجایی که آن ها جهان را مکانی امن و قابل پیش بینی می بینند و معمولاً روابط اجتماعی قوی دارند، احتمالاً نگران از دست دادن ارتباط با بچه ها خود نیستند. آن ها در ارتباط خواهند ماند و در حین کشف جهانی تازه بچه هاشان آن ها را تشویق و حمایت خواهند کرد. بچه ها در این حالت با سهولت بیشتری اعتماد به نفس و استقلال خود را افزایش می دهند. آن ها بعلاوه ممکن است راحت تر با فردیت و ایجاد هویت خود و در نتیجه موفقیت در دانشگاه روبه رو شوند.

هدایت برای والدین نگران در مقابله با مهاجرت فرزند

روی نکات مثبت تمرکز کنید: برترین کاری که می توانید انجام دهید این است که روی یافتن نکات مثبت کار کنید. مهم است که به یاد داشته باشید که فرزند شما ممکن است به دلایلی کشور را ترک کند که دلایل بدی نیستند. آن ها ممکن است در پی فرصتی برای کشف علایق شخصی خود در کشور دیگری باشند. به جایی می روند که امکانات بیشتری برای تحصیل، کار یا زندگی دارند.

آن ها ممکن است سعی نمایند پس از یک دوره سخت، سلامت روانی خود را بازیابند. ممکن است فقط بخواهند چیز تازهی را امتحان نمایند و ببینند چه اتفاقی می افتد. بعلاوه مهم است که روی نکات مثبت بودن فرزندتان در خارج از کشور تمرکز کنید، حتی اگر در نگاه اول به راحتی قابل مشاهده نباشند. این می تواند به معنای به دست آوردن مشاهدات و تجربیات بیشتر به علت تماشا و صرف وقت برای یادگیری فرهنگ های تازه باشد.

دوباره با شریک زندگی خود ارتباط برقرار کنید: صرف زمان زیادی برای تمرکز روی فرزندتان و حرکت آینده او می تواند سخت باشد. با این حال، مهم است که از شریک زندگی خود نیز غافل نشوید. برای اینکه خانواده در طول این تغییر سر پا بماند، برای هر دو والد مهم است که در رأس همه مسئولیت ها باشند.

اگر این روند را به تنهایی طی کنید، فقط استرس را به زندگی خود اضافه می کنید که این تجربه را سختتر می نماید. خوشبختانه، راه های زیادی وجود دارد که هر دو والد می توانند درگیر آن شوند. اگر فرزند شما به تنهایی به خارج از کشور نقل مکان می نماید، ممکن است در آن سوی جهان به مشاوره یا هدایت احتیاج داشته باشد. بعلاوه ممکن است برای او مفید باشد که والدینش در این لحظات سخت به حمایت روانی او بپردازند.

اگر نگران این هستید که چگونه با نقل مکان فرزند بالغ خود به خارج از کشور کنار بیایید، ممکن است به فکر انجام کاری شیرین برای شریک زندگی خود باشید، مثلاً او را برای یک شب قرار بیرون ببرید یا چیز خاصی برای او خریداری کنید.

برای خودتان وقت بگذارید: مهم است که در وقت گذاشتن برای خود احساس گناه نکنید. این تغییر بزرگی در زندگی است و به تنهایی کنترل آن سخت خواهد بود. وقتی فرزند شما به خارج از کشور نقل مکان می نماید، یکی از مهم ترین کارهایی که می توانید انجام دهید این است که از خودتان مراقبت کنید.

اگر سنگینی همه چیز را احساس می کنید، پس برای خودتان وقت بگذارید. این بدان معنا نیست که شما باید از فرزند خود جدا شوید یا به طور کامل از جهان جدا شوید. اما این بدان معناست که اگر به خودتان اجازه ندهید که مدتی مود پایینی را تجربه کنید، ممکن است به یک فروپاشی عاطفی برسید.

به فرزندتان فضا بدهید: اگر فرزند شما به خارج از کشور نقل مکان می نماید، باید احساس آزادی و استقلال را با خود داشته باشد. کاری که می توانید انجام دهید این است که این ایده را کنار بگذارید که همواره می توانید او را ببینید یا با او صحبت کنید.

شما هر دو بزرگسال هستید و برای فرزندتان مهم است که بتواند هویت خود را شکل دهد و بعلاوه فضایی برای خود داشته باشد. با دادن این زمان و فضا برای خلاقیت، او برای مقابله با چالش های پیش رویش مجهزتر خواهند شد.

برای برقراری ارتباط برنامه ریزی کنید: مهم ترین کاری که می توانید انجام دهید این است که از قبل برنامه ریزی کنید. برنامه ریزی کلیدی است، زیرا به شما یاری می نماید تا از همه چیز مطلع باشید. اگر مطمئن نیستید که چه کاری باید انجام دهید، اولین قدم این است که با فرزندتان درباره برنامه هایش صحبت کنید و قدم دوم این است که برنامه ای برای نحوه ارتباط با او ارائه دهید. برترین راه برای تسهیل این انتقال این است که با فرزندتان در ارتباط باشید و از او حمایت کنید.

شما نمی توانید فقط یک یا دو بار در سال صحبت کنید و انتظار داشته باشید که کافی باشد. برای فرزند شما مهم است که بداند در این کشور تازه تنها نیست، بنابراین روشی برای برقراری ارتباط با آن ها پیدا کنید و به طور منظم از آن بهره ببرید.

ارسال نامه، هدیه و کارت پستال: فرزند شما دلتنگ خواهد شد. این طبیعی است و شما نمی توانید جلوی آن را بگیرید. اما این بدان معنا نیست که قادر به یاری به او برای مقابله نیستید. یکی از راه های ارتباط با او به وسیله نامه و کارت پستال است. نامه های دست نویس راهی عالی برای فرزند شما برای احساس ارتباط با دوستان و خانواده خود در خانه است.

تا جایی که ممکن است این کارها را ادامه دهید تا به او یاری کنید احساس کند که در این مکان تازه واقعاً هرگز تنها نیست. اگر وقت و پول دارید، هدایای کوچکی بفرستید که فرزندتان را به یاد خانه می اندازد: غذاهای مورد علاقه، سوغاتی های شهرتان یا حتی یک سبد هدیه پر از چیزهای مورد علاقه عزیزتان مانند صابون، لوسیون، مجله یا کتاب.

نکته های پایانی درباره مهاجرت فرزند

اجازه ندهید سبک دلبستگی شما انتخاب کند که چقدر با فرزندتان تماس داشته باشید یا چگونه تعامل داشته باشید.

بر سر یک روز و زمانی در هر هفته توافق کنید که والدین و فرزند با هم تماس بگیرند. سعی کنید حضوری یا تلفنی ارتباط برقرار کنید، نه با پیامک. ارتباط خود را با فرزندتان قطع نکنید. اگر فرزندتان هر چند وقت یکبار که می خواهید با شما تماس نمی گیرد از رفتار تلافی جویانه خودداری کنید. به فرزندتان فضا و زمان کافی بدهید تا شرایط تازه خودش را درک کند و خودش را در زندگی تازه پیدا کند.

اجازه دهید فرزندتان شکست هایی داشته باشد تا بتواند با چالش های زندگی روبه رو گردد. تا بازگشت آرامش، با تشویق و حمایت در کنار آن ها باشید.